Ο ευρωπαικός χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης

Η Συνθήκη του Άμστερνταμ πρόσθεσε στους στόχους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη δημιουργία ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, χώρος που ασφαλώς έχει ως πρωταρχικό πεδίο αναφοράς τον πολίτη, για χάρη του οποίου δημιουργείται ή τουλάχιστον αναλαμβάνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί.
Η σαφής οριοθέτηση του χώρου και το συγκεκριμένο εύρος του, δεν προκύπτει άμεσα από το κείμενο της Συνθήκης. Τι άραγε σημαίνει για τον ευρωπαίο πολίτη αυτός ο χώρος; Πως προσεγγίζει τελικά την όλη προβληματική η Συνθήκη του Άμστερνταμ; Δημιούργησε πράγματι το αναγκαίο υπόβαθρο για την επιτυχία του στόχου.
Στα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να δώσει απάντηση η παρούσα εργασία. Η ανάλυση και παρουσίαση της σχετικής ύλης προκρίθηκε να ακολουθήσει κατά βάση την ιστορική εξέλιξη των γεγονότων για να είναι ευχερέστερη όχι μόνο η κατανόηση των προβλεφθεισών ρυθμίσεων, αλλά κυρίως η ευχερέστερη ανάδειξη των σχετικών προβλημάτων και η αντίστοιχη ερμηνευτική προσέγγιση, έστω και αν η παρουσίαση των ρυθμίσεων με βάση την ιστορική εξέλιξη θα μπορούσε να αποβεί σε βάρος της συνοχής του όλου έργου.
Ο χώρος επιδιώκεται να δημιουργηθεί μέσω του πρώτου αλλά και μέσω του τρίτου πυλώνα και περιλαμβάνει την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, όπως επίσης την αστυνομική και δικαστική συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις. Ειδικά, σε ό,τι αφορά τον χώρο της ελευθερίας, η ανάλυση των θεμάτων της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων περιορίσθηκε στο απολύτως αναγκαίο και αναδείχθηκαν εκείνα τα θέματα που συμβάλλουν στην δημιουργία του εν λόγω χώρου.
Ευελπιστώ ότι η παρούσα εργασία θα αποτελέσει το έναυσμα για μια εκτεταμένη επιστημονική συζήτηση, ιδίως στα θέματα της αστυνομικής συνεργασίας, η οποία αν και εγγίζει ευαίσθητα θέματα όχι μόνο εθνικής κυριαρχίας αλλά και ατομικών δικαιωμάτων -στην Ελλάδα τουλάχιστον- δεν διεξάγεται με την ένταση που η σημασία της συνεργασίας επιβάλλει. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)