Ο κορονοϊός έπληξε όλη την ανθρωπότητα αλλάζοντας την συμπεριφορά μας. Πώς άραγε συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι στις αγορές ειδών πρώτης ανάγκης;
Η καραντίνα ήταν σαφώς για όλους μας δύσκολη. Όμως, πώς θα ήταν μέσα από τα μάτια ενός διευθυντή σε γνωστή αλυσίδα super market να βλέπει καθημερινά όλους τους ανθρώπους να τη βιώνουν διαφορετικά; Δρούσαν άραγε λογικά ή πανικοβάλλονταν;
”Διάδρομοι του super market”
Ο κορονοϊός ή αλλιώς Covid-19 έπληξε όλη την ανθρωπότητα σε επίπεδο οικονομικό, ψυχολογικό αλλά βεβαίως και καταναλωτικό. Μείωσε τα επίπεδα υπερβολικής κατανάλωσης προϊόντων και δίχασε τα άτομα με τάσεις υπερκατανάλωσης θέτοντας τους ερωτήματα όπως – «το χρειάζομαι όντως αυτό;» «μήπως αγοράζω περισσότερα από όσα έχω όντως ανάγκη;» «τι πραγματικά είναι είδη πρώτης ανάγκης;» και άλλα πολλά. Κλήθηκαν όλοι οι άνθρωποι – μικροί και μεγάλοι – να αναλογιστούν τι πραγματικά χρειάζονται από άποψη αγορών στο super market αλλά και γενικότερα. Όταν σου απαγορεύουν την ανούσια, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό έξοδο, εκεί είναι που πραγματικά αντιλαμβάνεσαι και εκτιμάς τι αξίζει για εσένα και τι θεωρείς εσύ σημαντικό. Όσον αφορά τις εξόδους για super market, η μετακίνηση 2 αλλιώς, πλέον φάνταζε βόλτα ή και περιπέτεια θα μπορούσε κάποιος να πει. Ή μήπως έτσι το λέω εγώ σαν απλός πελάτης; Μήπως ο εργαζόμενος θα έχει άλλη εντύπωση; Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος του άρθρου αυτού.
”Συνέντευξη από τον γενικό διευθυντή γνωστής αλυσίδας super market”
Μιλώντας με τον γενικό διευθυντή γνωστής αλυσίδας super market, έλαβα μια εμπεριστατωμένη άποψη του πώς ήταν η κατάσταση των πελατών από τη σκοπιά ενός ανθρώπου μέσα στο χώρο. Περισσότερο ζωντανός εφιάλτης παρά περιπέτεια νομίζω θα το χαρακτήριζε. Όπως ισχυρίστηκε, οι πελάτες ήταν πιο απαιτητικοί σε σύγκριση με την περίοδο προ καραντίνας όσον αφορά την ποικιλία των προϊόντων πρώτης ανάγκης. Αναλυτικότερα, μου διηγήθηκε ιστορίες από πελάτες που φώναζαν επειδή δεν υπήρχαν αρκετά χαρτιά τουαλέτας, και λόγω του ότι υπήρχε περιορισμός στα αντισηπτικά και οινοπνεύματα φώναζαν πως χρειάζονται περισσότερα από 3 τεμάχια ,όπως τους προέτρεπε το μαγαζί. Επιπλέον, διηγήθηκε ιστορίες από πελάτες που ήταν τόσο βιαστικοί και ανυπόμονοι να κάνουν τα ψώνια τους που δεν υπάκουαν τους υπαλλήλους που τους υποχρέωναν να περιμένουν σε ουρά 1,5 μέτρου προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός. Αυτή η βιασύνη και η επιμονή όπως είναι αντιληπτό, φέρνει ως αποτέλεσμα τις διαμάχες μεταξύ πελατών και υπαλλήλων. Μάλιστα, ο γενικός διευθυντής του super market ανέφερε πως πολλοί ήταν οι τσακωμοί ανάμεσα σε αυτές τις 2 κατηγορίες (πελάτες – υπάλληλοι ) καθώς όταν ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος από την κυβέρνηση να θέτει κάποιους κανόνες είναι ανέφικτο να μην αντιδράσει εκνευρισμένα όταν ο πελάτης από τη μεριά του δεν θα υπακούσει ή θα θέτει δικούς τους κανόνες και φέρεται με έναν δικό του αναρχικό τρόπο, είτε στο ζήτημα για ψώνια, είτε για τα γάντια και την κάρτα εισόδου που ήταν υποχρεωμένος ο πελάτης να έχει , είτε ακόμα και για την απόσταση μεταξύ πελατών. Τόνισε βέβαια, πως τώρα που υπάρχει χαλάρωση των μέτρων οι πελάτες φαίνονται πιο ευδιάθετοι και είναι ευδιάκριτη η αποχώρηση του φόβου από τα πρόσωπα τους. Χαρούμενος με την εξέλιξη αυτή, ελπίζει σε ένα πιο ξέγνοιαστο μέλλον που θα επιστρέψει η επίσκεψη σαν βόλτα στα super market και όχι βασανιστήριο.
