Η πρώτη μεγάλη ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα άρχισε την περίοδο 1950-1975 χάρη στο πρόγραμμα της ΕΟΤ(Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού). Στην ουσία ήθελε να κτίσει δημόσια ξενοδοχεία γνωστά και ως “Ξενία” όπου θα βρίσκονταν στις πιο τουριστικές περιοχές της χώρας.
Σκοπός του προγράμματος ήταν να ανάδειξη την φυσική ομορφιά της Ελλάδας, τα μνημεία της χώρας, η ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού και η τουριστική ανάπτυξη νέων περιοχών στην ηπειρωτική χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο κάτω από την επίβλεψη της ΕΟΤ. Το πρόγραμμα τέθηκε σε λειτουργία το 1953 έως 1967 οι κατασκευές και του τελευταίου Ξενία ολοκληρώθηκαν το 1974. Δημιουργήθηκαν συνολικά 44 ξενοδοχεία κατά μήκος των Εθνικών Οδών με το όνομα Ξενία, η Ελλάδα έτσι καθίσταται διεθνής τουριστικός προορισμός.
Τα Ξενία φέρνουν την υπογραφή κορυφαίων αρχιτεκτόνων όπως:
- Άρης Κωνσταντινίδης
- Χαράλαμπος Σφαέλλος
- Δημήτρης Πικιώνης
- Κώστας Κιτσίκης
- Φίλιππος Βώκος
- Ιωάννης Τριανταφυλλίδης
- Γιώργος Νικολετόπουλος
- Κωνσταντίνος Σταμάτης
- Διονύσιος Ζήβας
- Αικατερίνη Διαλεισμά
Η ΕΟΤ άρχισε να κτίζει τα σύγχρονα και λειτουργικά ξενοδοχεία Ξενία από το 1950 μονάδες μικρής συνήθως δυναμικότητας με υψηλό βαθμό εξυπηρετήσεων. Το 1958 ο Αρης Κωνσταντινίδης κτίζει το πρώτο Ξενία στην Άνδρο όπου δημιουργεί κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα ξενοδοχεία μέχρι τότε.
Το 1960 αρχίζει το 1ο πενταετές πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Πλέον τα Ξενία άρχισαν να απευθύνονται και στα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Η Ελλάδα αρχίζει να προβάλλεται στο εξωτερικό. Χάρη στις αφίσες και διαφημιστικά φυλλάδια επώνυμων καλλιτεχνών οι ξένοι ανακαλύπτουν την αθωότητα του ελληνικού καλοκαιριού.
Τα Ξενία σχεδιάστηκαν με τέτοιε τρόπο ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλο αριθμό επισκεπτών από αυτόν τον ενοίκων. Είχαν μεγάλους ευρύχωρους χώρους αυτή ήταν αλώστε και η αρχική σκέψη σχεδίασης ώστε να δέχεται τόσο περαστικούς όσο και κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Αυτό ήταν πιο εύκολο για την καλύτερη ένταξη του ξενοδοχείου στο περιβάλλον.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80′ το κράτος αποδεικτικέ ανίκανο στο ρόλο της διαχείριση τον ξενοδοχείων. Η απαιτήσεις της τουριστικής αγοράς διαφοροποιήθηκαν και τα Ξενία πήραν τον δρόμο της μιζέριας και της εγκατάλειψης. Το τελευταίο Ξενία έκλεισε το 1997 στο Παλιούρι. Σήμερα από τις 44 μονάδες Ξενία που είχαν δημιουργηθεί από την ΕΤΑ λειτουργούν μόνο τα 12 όπου κάποια από αυτά έχουν παραχωρηθεί σε ιδιώτες και κάποια νοικιάζονται από την ΕΤΑ σε δημόσιους φορείς.
Όπως βλέπουμε στο παραπάνω χάρτη από τα συνολικά Ξενία που δημιουργήθηκαν μόνο τα 12 λειτουργό (μπλε). Τα υπόλοιπα έχουν παραχωρηθεί στους δήμους ή σε άλλους φορείς με μια μικρές επιχορήγησης και μόνο 2 από αυτά που δεν λειτουργούν έχουν κατεδαφιστεί. Τα υπόλοιπα στέκονται εκεί ανεκμετάλλευτα ερειπωμένα και εγκαταλελειμμένα στο έλεος τους.
Ένα τέτοιο ξενοδοχείο είναι και το Ξενία της Ακροναυπλίας.
Το ξενοδοχείο έκανε τα εγκαίνια του στις 18-06-1961 και έκλεισε στα τέλει τις δεκαετίας του 70′ και είχε 58 περίπου δωμάτια όπου τα 40 είναι δίκλινα και τα 18 μονόκλινα.
Το ξενοδοχείο στέκεται εκεί έρημο και ανεκμετάλλευτο. Χάρι σε αυτά τα ξενοδοχεία άνθισε η έννοια του τουρισμού στην Ελλάδα. Τώρα που η Ελλάδα είναι πάλι στο προσκήνιο δεν εκμεταλλεύεται τέτοιες μονάδες που δημιούργησε καθαρά για τέτοιους σκοπούς. Μήπως λιπών θα έπρεπε αντί να τα αφήνουμε να παρακμάζουν έτσι να βρουν ένα τρόπο να τα αξιοποιήσουν. Κάποτε το συγκεκριμένο ξενοδοχείο συζητούνταν για την αρχιτεκτονική του και για την θέση που χτίστηκε και για όλα αυτά τα προνόμια που είχε.
-
- Αυτές είναι η πρώτες εικόνες που θα αντικρίσει κάποιος μπαίνοντας στο ξενοδοχείο
-
- Η κάποτε ρεσεψιών
-
- Αυτή είναι η θέα που αντίκριζε κανείς μπαίνοντας στην ρεσεψιόν
-
- Η θέα του ξενοδοχείου βλέπει το Παλαμίδα
-
- Η θέα βλέπει και όλο το Ναύπλιο
-
- Ότι έχει απομείνει από τον πρώτο όροφο
-
- Απομεινάρια από μια τουαλέτα του ξενοδοχείου
-
- Ο δεύτερος όροφος δεν έχει ούτε τοίχους
