- Διάβασμα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα του τμήματος ΨΜΕ
Οι θετικές και αρνητικές επιπτώσεις της τηλεκπαίδευσης που αλλάζουν τα δεδομένα της μέχρι τώρα εκπαίδευσης
Η πανδημία του κορωνοϊού που βρίσκεται τους τελευταίους μήνες και στην Ελλάδα επέφερε, μέσω διαδικτυακών πλατφορμών, μια πρωτόγνωρη διαδικασία εκπαίδευσης. Η τηλεκπαίδευση είναι η νέα συνθήκη που “χτυπά την πόρτα” κάθε μαθητή, φοιτητή και εκπαιδευτικού.
Σε αντίθεση με τη διαδικασία της παραδοσιακής εκπαίδευσης, έχει έρθει στην καθημερινότητα η διαδικτυακή εκπαίδευση. Η τελευταία, απέχει πολύ από τα παλαιότερα δεδομένα. Αρχικά, Η διαδικασία γίνεται με την υποβοήθησης μίας πλατφόρμας που παρέχει τη δυνατότητα χρήσης κάμερας, μικροφώνου, κοινοποίησης οθόνης και μπορεί να συνδεθεί μεγάλο εύρος ατόμων ταυτόχρονα. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να κοινοποιήσει την οθόνη του, για την καλύτερη κατανόηση του μαθήματος, δείχνοντας και τις σημειώσεις του. Επίσης, η μετάδοση των μαθημάτων μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: τη σύγχρονη, στην οποία εκτελούνται τα παραπάνω και ο κάθε μαθητής μπορεί να επικοινωνήσει εκείνη τη στιγμή με τον καθηγητή και την ασύγχρονη, στην οποία ο καθηγητής μπορεί να έχει ήδη ανεβασμένο κάποιο υλικό, στο οποίο μπορούν να ανατρέξουν, αργότερα, οι μαθητές.
Η νέα, αυτή, διαδικασία έχει πολλές θετικές επιπτώσεις. Αρχικά, διευκολύνει τα άτομα που δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στις αίθουσες, είτε λόγω μεγάλων αποστάσεων, καιρικών συνθηκών, κινητικών προβλημάτων κ.α. Ο εξοπλισμός του έχει μικρό κόστος αναλογικά με τις παροχές του, διότι χρειάζεται μία ηλεκτρονική συσκευή και πρόσβαση στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια, οι νέες τεχνολογίες είναι πιο ελκυστικές και πιο ενδιαφέρουσες για τους μαθητές, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι να βρίσκονται μπροστά σε έναν υπολογιστή. Δημιουργείται ένα πολυτροπικό περιβάλλον με την εικόνα, τον ήχο, τον καθηγητή και την οθόνη, με την τελευταία να αποτελεί ένα ακόμη πλεονέκτημα• τη βοήθεια να επικεντρώνονται σε αυτήν τα άτομα που έχουν διάσπαση προσοχής. Ένα από τα σημαντικότερα προτερήματα της τηλεκπαίδευσης είναι η δυνατότητα και η άνεση της εργασίας στο προσωπικό χώρου του καθενός, γεγονός που μπορεί να κάνει και τους ίδιους τους εκπαιδευόμενους που δε θέλουν να εκτίθενται στην αίθουσα, να συμμετέχουν περισσότερο στο μάθημα.
Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη όψη σε αυτό το γεγονός. Κατ’ αρχάς, αν κάποιος δε διαθέτει ηλεκτρονική συσκευή ή δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, δε μπορεί να συμμετέχει. Από την πλευρά των καθηγητών, χρειάζεται παραπάνω προετοιμασία για να φέρουν εις πέρας κάθε μάθημα. Στη συνέχεια, δεν είναι όλοι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, γεγονός που για πολλούς το κάνει αρκετά δύσκολο. Μέσω αυτής της διαδικασίας , τα άτομα δεν κοινωνικοποιούνται και είναι αποξενωμένα, καθώς βρίσκεται ο καθένας στο δικό του χώρο και, μάλιστα, οι καθηγητές δε μπορούν να είναι σίγουροι αν ο μαθητής, πραγματικά, παρακολουθεί. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μία ακόμα δυσκολία, την αποσυγκέντρωση των ατόμων όταν βρίσκονται πολλά άτομα στη σπίτι. Τέλος, στην ασύγχρονη διαδικασία χάνεται η αμεσότητα μεταξύ των ατόμων.
Ακολουθεί συνέντευξη από τη φιλόλογο Άντα Κανελλέα, καθηγήτρια του 3ου Λυκείου Π. Φαλήρου:
Συνοψίζοντας, με τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης μπορεί να δοθεί το δικαίωμα στους μαθητές να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους ανεξαρτήτως συνθηκών. Ωστόσο, όπως τόνισε και στην παραπάνω συνέντευξη η φιλόλογος Άντα Κ.: “Tον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχεται σύντομα η απογοήτευση, καθώς η φυσική παρουσία του καθηγητή και των μαθητών, βέβαια, μέσα σε μια τάξη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα τεχνολογικό μέσο”, γεγονός που δείχνει πως η δια ζώσης εκπαίδευση είναι αναντικατάστατη από κάθε άλλη.
Στοιχεία από τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης
