Σκέψεις και προβληματισμοί καλλιτεχνών για το μέλλον του πολιτισμού που βρίσκεται σε καραντίνα μέσα από τη φωνή της κρουστής Νατάσας Παυλάτου.
Covid-19. Ο ιός που κηρύχθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «πανδημία» και έβαλε σε καραντίνα ολόκληρη την οικουμένη: εμάς, τις επιχειρήσεις, τον πολιτισμό, τη μουσική. Ο κορονοϊός που επισκέφτηκε στα τέλη του 2019 την Κίνα και μετά ταξίδεψε στον υπόλοιπο κόσμο αλλάζοντας τη ζωή μας.
Η γνωστή κρουστή, Νατάσα Παυλάτου, συγκρίνει το περσινό πολιτιστικό καλοκαίρι με το φετινό και εκφράζει τις ανησυχίες της για το χώρο της μουσικής.
Οι άνθρωποι του πολιτισμού, καλλιτέχνες και εργαζόμενοι, επλήγησαν σε διεθνές επίπεδο, σε μεγάλο βαθμό. Στη χώρα μας, πολιτισμικοί οργανισμοί και χώροι όπως θέατρα, κινηματογράφοι, σχολές χορού, κέντρα διασκέδασης, μικρές και μεγάλες μουσικές σκηνές ήταν από τις πρώτες επιχειρήσεις που έκλεισαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας στο πλαίσιο των μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό, και θα ανοίξουν απ’ ότι φαίνεται… τελευταίες.
Την ίδια στιγμή πλήθος καλλιτεχνών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τόσο για τη διαβίωσή τους όσο και την επιβίωση του πολιτισμού, καθώς η παραγωγή πάσης φύσεως καλλιτεχνικών προϊόντων έχει ανασταλεί, όρεξη για δημιουργία δεν υπάρχει εξαιτίας και της ψυχολογικής φθοράς που οι περισσότεροι βιώνουν, ενώ η προβολή και προώθηση της τέχνης βρίσκεται στο “pause”.
Μουσικοί και ερμηνευτές κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια να εισακουστούν τα αιτήματά τους και να αφυπνιστούν οι ιθύνοντες. Τόσο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στην Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο όσο και μέσω των σωματείων τους όπως ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, η Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδος κ.ά., εκφράζουν κραυγές διαμαρτυρίας με επιστολές και κινητοποιήσεις όπως αυτή που έλαβε χώρα πανελλαδικώς, την 21η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα Πολιτισμού.
Συνθήματα όπως “Support art workers”, «η Τέχνη στην εντατική», «Ο Πολιτισμός σε καραντίνα» μας βάζουν όλους σε προβληματισμό για την πορεία του πολιτισμού μας. Κι όλοι κατά βάθος μπορούμε να κατανοήσουμε πως πολιτισμός, χωρίς δημιουργούς, χωρίς ερμηνευτές-εκφραστές του, χωρίς παραγωγούς και cultural managers δεν υφίσταται ή αν υπάρχει στέκεται με δεκανίκια.
Το φετινό πολιτισμικό καλοκαίρι, όπως μας επεσήμανε και η Νατάσα Παυλάτου στη συνέντευξή της, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Από τέλος Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου οι περισσότεροι Δήμοι ακύρωσαν τις εκδηλώσεις τους, το ίδιο και πολιτισμικοί οργανισμοί στο εξωτερικό που περίμεναν τους Έλληνες καλλιτέχνες, και ακόμη κι αν γίνουν εκδηλώσεις ή συναυλίες θα υπάρχουν εμπόδια. Η μισή κάλυψη από τον κόσμο της χωρητικότητας ενός χώρου λόγω των απαιτούμενων αποστάσεων, ο περιορισμένος αριθμός καλλιτεχνών πάνω στη σκηνή, ο φόβος για ύπαρξη κρούσματος στο πλήθος και άλλα πολλά κάνουν τα γραφεία παραγωγής αλλά και τους Δήμους να μην θέλουν να αναλάβουν το ρίσκο μιας τέτοιας δραστηριότητας.
Κι έτσι, όλοι εμείς, οπαδοί των καλοκαιρινών συναυλιών, των θερινών κινηματογράφων, των festivals, των παραδοσιακών κατά τόπους πανηγυριών, των εικαστικών, θεατρικών και εν γένει πάσης φύσεως πολιτιστικών εκδηλώσεων μένουμε με την ανάμνηση του περσινού καλοκαιριού… Και μαζί με εμάς κι όσοι τουρίστες καταφέρουν να μας επισκεφτούν φέτος.
Ευελπιστούμε να αποδοθεί στους καλλιτέχνες ο σεβασμός που τους αρμόζει. Μια μικρή ανταπόδοση από όλους υπεύθυνους και μη σε αυτούς τους ανθρώπους- πρεσβευτές του πολιτισμού μας πέρα από τα σύνορα της χώρας, σε αυτούς τους ανθρώπους που μας κράτησαν συντροφιά καθ’ όλη τη διάρκεια του εγκλεισμού μας, της καραντίνας και μας βοήθησαν να κάνουμε πράξη το #Μένουμε_σπίτι.
Αναπολούμε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε σε φεστιβάλ και συναυλίες, σιγοψιθυρίζοντας αγαπημένους στίχους αγκαλιά με φίλους και αγαπημένους καλλιτέχνες και ευχόμαστε κάποια στιγμή να επιστρέψουμε σε αυτή τη μαγεία που μόνο η τέχνη μας δωρίζει απλόχερα.
Για περισσότερα άρθρα σχετικά με τον πολιτισμό και την καραντίνα πατήστε εδώ: (σύνδεσμος με άλλα άρθρα μου ή εξωτερικός)