Ενικός-Πληθυντικός: Δοκιμή εξελικτικής ανθρωπολογίας

Μια συνταγή για το πώς να γίνουμε όλοι πλούσιοι. Ο εξελικτικός τυφλοσούρτης του Δαρβίνου. Χωρίς βιασύνες όμως. Αργά και υπομονετικά. Όχι στα πεταχτά και με τις αρπαχτές που αφειδώς υπόσχονται διάφορες άλλες οδηγίες εγγυημένου δήθεν πλουτισμού. Δύο οι στέρεες εγγυήσεις, αντιθέτως, της εξελικτικής πρότασης: η διαφάνεια των επιλογών και, κυρίως, ο απεριόριστος σχεδόν χρόνος που έχει η φύση μπροστά της για να διορθώσει τα λάθη της. Οι μεγαλόπνευστες ιδέες περιττεύουν. Δεν υπάρχει επίσης, ούτε και μας χρειάζεται, επιτελικό σχέδιο. Ο κομψός σχεδιασμός γίνεται καθ' οδόν και στηρίζεται στις εκάστοτε αποτελεσματικότερες προσαρμογές στο περιβάλλον. Η γενική προσαρμοστική οδηγία απευθύνεται σε έμβια όντα που ευνοήτως τιμούν και υπερασπίζονται πρωτίστως τους εαυτούς τους. Σε αμετανόητους δηλαδή εγωιστές. Αλλά ως φερέγγυα πρόταση για την απόκτηση υλικού και -ειδικότερα στην περίπτωσή μας- ηθικού πλούτου, ασφαλώς και δεν μπορεί να μην περιλάβει συστάσεις για αμοιβαίες εκδουλεύσεις και επίδειξη διάθεσης και φιλικού πνεύματος.