Τις τελευταίες δεκαετίες εξελίσσεται σταδιακά και στην Ελλάδα το φαινόμενο της αυτορρύθμισης στον εργασιακό χώρο. Η τάση αυτόνομης ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων αντανακλά και στους κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας και επαγγελματικής ηθικής, οι οποίοι έχουν υιοθετηθεί και συνεχίζουν να υιοθετούνται από ποικίλες επαγγελματικές οργανώσεις και σωματεία. Η εσωτερική αυτονομία του επαγγελματικού χώρου, οι όροι πρόσβασης στο επάγγελμα, οι όροι άσκησής του, οι κανόνες συμπεριφοράς και πρακτικής, οι ηθικοί κανόνες και κώδικες τιμής αποτελούν, στο πλαίσιο πολλών επαγγελματικών δραστηριοτήτων, αντικείμενα έννομης προστασίας και ρύθμισης, τα οποία ο νόμος, συχνά, δεν έχει την ευλυγισία να καλύψει. Περισσότερο αποτελεσματικοί είναι δυνατό να αποδειχθούν αυτοί οι εσωτερικοί, «διαφορετικοί» κανόνες, με την «χαλαρή» και ήπια δέσμευση που επιβάλλουν και οι οποίοι, στο πλαίσιο της αυτορρύθμισης, συνιστούν τους κώδικες δεοντολογίας των διαφόρων επαγγελμάτων. Οι κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας δεν αποτελούν απλώς συστηματοποιημένες συλλογές των αυτορρυθμιστικών κανόνων στον τομέα καθενός επαγγέλματος αλλά συνιστούν, ως «κώδικες», μια νέα, εναλλακτική κατηγορία κανόνων, μέσω των οποίων, σε αλληλεπίδραση με τους κανόνες του θετικού δικαίου, επιβάλλεται ο αυτοπεριορισμός των επαγγελματιών. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
